AΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (Α.Ο.Ζ.)-ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ-ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ-ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΧΑΓΗ

Μετά από έγκριση, παρουσιάζω άρθρο του αγαπητού μου φίλου, Δημήτρη Κόντη, Αντιναύαρχος Λ.Σ. εα
Επίτιμος Β Υπαρχηγός Λιμενικού Σώματος, σχετικά με την αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) – Υφαλογρηπίδα, χωρικά ύδατα, προσφυγή στην Χάγη.

With approval from my dear friend Dimitrios Kontis, Vice Admiral rt Hellenic Coast Guard, I publish his recent article (in Greek) on the Exclusive Economic Zone, Continental Shelf, Territorial Waters and use of the Hague in relation to Greece.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ (Α.Ο.Ζ.)-ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ-ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ-ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ ΧΑΓΗ                

Τον τελευταίο καιρό ακούγoνται και γράφονται πολλά για την  Αποκλειστική Οικονομική  Ζώνη   ( Α.Ο.Ζ. )της χώρας μας καθώς και για την υφαλοκρηπίδα ,το εύρος των χωρικών υδάτων και την προσφυγή στη Χάγη. Αρκετοί όμως από τους σχολιαστές και τους συντάκτες των σχετικών πονημάτων δεν γνωρίζουν επαρκώς την  Διεθνή Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας ,που ρυθμίζει τα θέματα αυτά ως “ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ” και που έχει ήδη τεθεί σε ισχύ από το 1995.

1.-  Ιστορικό της Σύμβασης

Η τελευταία συνδιάσκεψη του Ο.Η.Ε. για το Δίκαιο της Θάλασσας άρχισε το 1974 και ολοκληρώθηκε 8 χρόνια μετά .Στις εργασίες έλαβαν μέρος 160 κράτη .Στις 30-4-1982 η Σύμβαση υπεγράφη με 130 ψήφους υπέρ (μεταξύ  των   οποίων  και  η  Ελλάδα)  4  κατά  (Η.Π.Α.  –Ισραήλ -Τουρκία-Βενεζουέλα) και 17 αποχές. Στις 16-11-1994 η Γουιάνα ήταν το εξηκοστό κράτος που επικύρωσε την Σύμβαση (η Ελλάδα δεν την είχε ακόμη επικυρώσει , αν και τα πλεονεκτήματα αυτής υπερτερούσαν συντριπτικά των μειονεκτημάτων για τη χώρα μας ) και σύμφωνα με το άρθρο 308 αυτής ετέθη σε ισχύ 12 μήνες μετά. Στην σχετική ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. το 1994 έλαβαν μέρος 128 κράτη από τα 184.Ψήφισαν 121 υπέρ(μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), κανένα κατά και 7 αποχές. Δεν έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία η Τουρκία, το Ισραήλ και τα Σκόπια.

2.-Χωρικά ύδατα ,εύρος αυτών.

(α)  Σύμφωνα  με  το άρθρο 3 της Σύμβασης ,κάθε κράτος έχει το δικαίωμα  να  καθορίσει   το   εύρος των χωρικών του υδάτων ,το οποίο δεν  θα υπερβαίνει τα  12 ν.μ.  μετρούμενα   από  τις  <<  γραμμές βάσεως  >>  ( άρθρο 7), ενώ  σύμφωνα με τις παρ. 2 και 3 του  άρθρου   121   και οι ακατοίκητες νησίδες και βραχονησίδες έχουν χωρικά ύδατα, το δικαίωμα δε αυτό ασκείται με Νόμο του κράτους, η χώρα μας όμως δεν το έχει  ακόμα  ασκήσει. Η  εφαρμογή των «γραμμών βάσεως» αλλά και  το << κλείσιμο  των  κόλπων >> μεχρις  ανοίγματος 24 ν.μ.  (άρθρο 33) αυξάνει την επιφάνεια των χωρικών μας υδάτων (στα  οποία η κάθε χώρα  ασκεί πλήρη εθνική κυριαρχία σε θάλασσα, σε βυθό με ό,τι βρίσκεται επί και εντός αυτού καθώς και στον εναέριο  χώρο), ασκείται  δε με Νομοθετική ρύθμιση την οποία μέχρι σήμερα  η χώρα μας δεν έχει πραγματοποιήσει.

(β) Ασκώντας το δικαίωμα της  επέκτασης των χωρικών μας υδάτων από 6 σε 12 ν.μ. αυξάνεται σημαντικά η Εθνική μας Επικράτεια, ο χώρος δηλαδή επί του οποίου ασκούμε πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα. Συγκεκριμένα, η χωρική μας θάλασσα αυξάνεται κατά 53.000 τετρ. Χιλιόμετρα, της Τουρκίας αυξάνεται  κατά 1.800 τετρ . Χλμ, ενώ η ανοικτή θάλασσα, μόνο   στο Αιγαίο, μειώνεται κατά 54.800 τετρ. χλμ.

(γ)  Η συντριπτική πλειοψηφία των παρακτίων κρατών (άνω των 120) έχουν  εύρος  χωρικών  υδάτων 12 ν. ανεξάρτητα δε από την  σχετική  Διεθνή  Σύμβαση   το  εύρος  των  12ν.μ. για τα χωρικά  ύδατα αποτελεί και ΕΘΙΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, (που το έχει επικαλεστεί και η Τουρκία από το 1956).

(δ)  Είναι προφανές ότι με την επέκταση περιορίζονται  σοβαρά  τα  διεθνή ύδατα του Αιγαίου , αλλά αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα στα εμπορικά πλοία που διαπλέουν την περιοχή ,αφού ισχύει η αρχή της αβλαβούς διέλευσης ,  δημιουργείται  όμως  πρόβλημα  στα πολεμικά πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη των οποίων ο χώρος για διενέργεια  ασκήσεων σε διεθνή ύδατα μειώνεται σημαντικά, ενώ ταυτόχρονα η πυκνότητα των νήσων συνενώνει τα χωρικά ύδατα και αφήνει  θύλακες διεθνών υδάτων περικλειομένων από χωρικά ύδατα.

(ε)  Με την επέκταση αυτή όμως επιλύεται και το θέμα του Εθνικού εναερίου χώρου,  που  με  το Διάταγμα 6-9-1931 έχει εύρος 10 ν.μ. και που δημιουργεί  το  παράδοξο τα 4  ν.μ. πέραν των 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων να βρίσκονται σήμερα πάνω από Διεθνή ύδατα.

(στ)  Η Τουρκία κατά τις εργασίες  κατάρτισης  της  Σύμβασης  κατέβαλε  μεγάλες  προσπάθειες  να υιοθετηθούν ,μεταξύ άλλων δικές της απόψεις της για το εύρος των  χωρικών  υδάτων  , καθώς και τον χαρακτηρισμό  του  Αιγαίου  πελάγους  ως “ειδική  περίπτωση” , χωρίς  όμως  αποτέλεσμα , γι’ αυτό ούτε την υπέγραψε ούτε φυσικά την κύρωσε.Όμως  το 1956 με την Ρηματική  της  Διακοίνωση της 2-3-1956 της μόνιμης αντιπροσωπείας της στον Ο.Η.Ε. είχε αποδεχθεί ότι το εύρος  των  χωρικών υδάτων  σε  12 ν.μ. αποτελούσε από  τότε “ΕΘΙΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ” (Year book of the International Law, Commission 1956,Volume II σε. 74 στήλη δευτέρα }.

Επίσης η Τουρκία με Νόμο της (479/1964) καθόριζε το εύρος των χωρικών της  υδάτων στον  Εύξεινο Πόντο  και την Μεσόγειο σε 12 ν.μ. στο δε Αιγαίο σε 6 ν.μ. ,με νεώτερο όμως  Νόμο  (2674/82) ορίζει το   εύρος  των  χωρικών  της  υδάτων  σε  6  ν.μ.  εξουσιοδοτεί όμως το Υπουργικό Συμβούλιο να επεκτείνει το εύρος των χωρικών υδάτων πέραν των 6 ν.μ. για “ορισμένες θάλασσες” υπό τον όρο ότι θα λαμβάνονταν υπ΄όψιν όλες οι “ιδιομορφίες” των θαλασσών καθώς και η αρχή της “επιείκειας”.

3.-  Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη ( Α.Ο.Ζ.)  και  υφαλοκρηπίδα.

(α)  Κατά την κατάρτιση της Σύμβασης πολλοί ήσαν αυτοί που υποστήριξαν ότι έπρεπε  να καταργηθεί η έννοια της υφαλοκρηπίδας και να παραμείνει μόνο η Α.Ο.Ζ. αλλά  την   πρόταση   αυτή δεν την υποστήριξαν αρκετοί με αποτέλεσμα να μην γίνει δεκτή.

(β)  Σύμφωνα με τα άρθρα 55-57 της Σύμβασης του 1982, ως Α.Ο.Ζ. ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της Αιγιαλίτιδος ζώνης περιοχή μέχρι 200 ναυτικά μίλια από τις <<γραμμές βάσης>> από τις οποίες μετράται το πλάτος της Αιγιαλίτιδος ζώνης και εντός της οποίας το παράκτιο κράτος ασκεί  κυριαρχικά δικαιώματα σε θέματα που έχουν σχέση με την εξερεύνηση, εκμετάλλευση, διατήρηση και διαχείριση των φυσικών πηγών, ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας.

(γ)  Σύμφωνα με την παρ. 1 αρθρ. 76 υφαλοκρηπίδα είναι ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος του ,που εκτείνεται πέραν της χωρικής θάλασσας, έως 200 ναυτικά μίλια μετρούμενα από τις γραμμές βάσεως από τις οποίες μετράται το εύρος των  χωρικών  υδάτων,  (έχει  καταργηθεί  το  όριο  των 200 μέτρων βάθους που όριζε η προηγούμενη  Σύμβαση  για  το  Δίκαιο  της  θάλασσας  της  Γενεύης 1958 ) συνιστά δε κυριαρχικό  δικαίωμα (προς τον σκοπό της εξερεύνησης , εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων αυτής) και όχι πλήρη κυριαρχία, όπως την περίπτωση των χωρικών υδάτων  και του   Εθνικού  εναέριου  χώρου ,  ενώ   σύμφωνα  με  τις  παρ. 1  και  2 αρθ. 121 τα   νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα εκτός από τις βραχονησίδες που δεν κατοικούνται ή δεν μπορούν να συντηρήσουν δική τους  οικονομική ζωή. Η οριοθέτηση   της   υφαλοκρηπίδας   μεταξύ  κρατών με έναντι ή προσκείμενες  ακτές, πραγματοποιείται κατόπιν συμφωνίας με βάση το Διεθνές Δίκαιο  όπως αναφέρεται στο άρθρο 38 του καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου.

(δ)  Το σημαντικό είναι ότι τα δικαιώματα της υφαλοκρηπίδας είναι ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ  ενώ  η  εφαρμογή της  Α.Ο.Ζ. είναι  ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ  και χρειάζεται διακήρυξη του παράκτιου  κράτους . Η  χώρα  μας έπρεπε (ακολουθώντας το παράδειγμα των περισσοτέρων χωρών της Ε.Ε. αλλά και ΗΠΑ, Ρωσίας ,Ισραήλ κλπ), να έχει προ πολλού διακηρύξει την κυριαρχία της σε  Α.Ο.Ζ. με  βάση τη Δ. Σύμβαση του 1982 και αυτό μπορεί να γίνει με απλή ψήφιση Νόμου από  το  Ελληνικό Κοινοβούλιο που να δημιουργεί Α.Ο.Ζ. στην θάλασσα και την κοινοποίηση αυτού στον Ο.Η.Ε. Eίναι  αδιανόητο  να  μην το έχει κάνει ακόμα. Οι διαπραγματεύσεις για τον προσδιορισμό της διαχωριστικής γραμμής με  όλα τα  όμορα κράτη , θα ακολουθήσουν μετά. Σημειωτέον ότι δικαιώματα  στην Α.Ο.Ζ. έχουν και κράτη που δεν έχουν πρόσβαση στην θάλασσα.( άρθρα 61και 62 ).

(ε)  Να γιατί  κλειδί στην  παρούσα  φάση των “μυστικών διαπραγματεύσεων” με την Τουρκία (που λέγονται και  γράφονται  πολλά  για  αυτές), αποτελεί το Καστελόριζο στο οποίο η Τουρκία ΔΕΝ αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα  και  Α.Ο.Ζ. (όπως  άλλωστε και σε  όλα  τα Ελληνικά νησιά).  Το  Καστελόριζο όμως έχει όχι μόνο χωρικά ύδατα, αλλά και σαν κατοικημένο νησί έδαφος μάλιστα της  Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, έχει και Α.Ο.Ζ. και  υφαλοκρηπίδα και οποιασδήποτε μορφής απόκλιση από τις διατάξεις της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας , ή εξαίρεσης του από  τυχόν διαπραγματεύσεις  για  την  οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ.  μεταξύ  Ελλάδος  και  Τουρκίας, αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, δηλαδή εσχάτη προδοσία. ΄Αν αυτό συνδιασθεί και με τις πληροφορίες που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητος, περί υπάρξεως τεραστίων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή της Α.Ο.Ζ του Καστελορίζου και των πέριξ αυτού νησίδων, αντιλαμβανόμεθα τον λόγο που η Τουρκία επιμένει ότι τα  νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Εντελώς πρόσφατα το Ισραήλ δημοσίευσε χάρτες στους οποίους έχουν αποτυπωθεί οι Α.Ο.Ζ.  στην  ανατολική  Μεσόγειο στους οποίους φαίνεται όλη η  Ελληνική Α.Ο.Ζ. (σύμφωνα με την Σύμβαση) η οποία έχει επαφή με την Α.Ο.Ζ. της Κύπρου μέσω της  Α.Ο.Ζ. του ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟΥ ενώ ακόμα η Ελλάδα δεν την έχει διακηρύξει.

4.-  Σε  γενικές γραμμές η Τουρκία ισχυρίζεται ότι :

α) Δεν αναγνωρίζει την Σύμβαση την οποία και δεν έχει υπογράψει.

β) Δεν δεσμεύεται από εθιμικούς κανόνες για το Δίκαιο της θάλασσας ως προς το εύρος των χωρικών υδάτων, αν και πάνω από 120 κράτη έχουν θεσπίσει τα 12 ν.μ. και η  ίδια , όπως  προανεφέρθη , έχει δεχθεί ότι το εύρος των 12 ν.μ. για τα χωρικά ύδατα αποτελεί ΕΘΙΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ.

γ) Θεωρεί το Αιγαίο κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα  με  “ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά” αν και ο όρος κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα  εφαρμόζεται σύμφωνα με τα άρθρα 122 και  123  της  Σύμβασης  με κράτη που συνορεύουν, για θέματα:

– συντονισμού, διαχείρισης, διατήρησης,  έρευνας και εκμετάλλευσης των ζώντων πόρων της θάλασσας.

–  συντονισμού,  εκπλήρωσης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για θέματα προστασίας θαλασσίου περιβάλλοντος.

– συντονισμού πολιτικής επιστημονικής έρευνας και ουδόλως για θέματα προσδιορισμού καθ΄ οιονδήποτε τρόπο του εύρους των χωρικών υδάτων.

δ) Τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, ενώ σύμφωνα με τα ην  παρ.  2 και  3 του  άρθρου 121  της Σύμβασης τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα εκτός από τις βραχονησίδες που δεν κατοικούνται ή δεν μπορούν να συντηρήσουν δική τους οικονομική  ζωή ,  η  οριοθέτηση δε αυτής είναι  –  κατά την Τουρκία – πολιτικό  και όχι νομικό θέμα.

ε)  Η επέκταση των χωρικών υδάτων από την Ελλάδα αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος σύμφωνα με το άρθρο 300 της Σύμβασης και αποτελεί και αιτία πολέμου (CASUS BELI) αν και δεν μπορεί  να επικαλεστεί την Σύμβαση αφού δεν  είναι  συμβαλλόμενο  μέλος , η  δε   << απειλή  χρήσης  βίας  >> απαγορεύεται ρητά και από το άρθρο 3 παρ. 4 του Καταστατικού του Ο.Η.Ε. και από το άρθρο 279 της Σύμβασης, ενώ  επίσης από καμία Διεθνή  Σύμβαση  δεν  μπορεί  να  χαρακτηρισθεί  το  Αιγαίο <<ειδική περίπτωση>> ώστε να απαιτείται <<ειδική ρύθμιση>> – όπως ισχυρίζεται η Τουρκία –  πέραν των προβλεπομένων από την εν ισχύει Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας.

5.-  ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΗ  ΧΑΓΗ.

H προσφυγή  στη  Χάγη, που τόσος λόγος γίνεται και για αυτήν  (και φυσικά  MONO  για  την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας) δεν είναι χειρισμός που συμφέρει τη  χώρα μας. Το Δικαστήριο αυτό είναι μεν Νομικό όργανο αλλά όπως η εμπειρία έχει δείξει, σαφώς επηρεάζεται από πολιτικά κριτήρια. Επιπροσθέτως, εφόσον η προσφυγή σ΄ αυτό γίνεται μόνο λόγω μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας, είναι απολύτως βέβαιο ότι η λύση / απόφαση που θα δώσει θα περιέχει  μόνο Ελληνικές παραχωρήσεις. Ανεξάρτητα όμως από τα παραπάνω, αν τελικά επιλεγεί η προσφυγή  στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πρέπει να προηγηθούν οι εξής ενέργειες

α) Σύναψη συνυποσχετικού μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

β) Ορισμός του εύρους των χωρικών υδάτων της Ελλάδας, πέραν των  οποίων  θα  οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα. Και είναι καταφανές ότι προ της παραπομπής θα πρέπει να επεκταθεί το εύρος  των Ελληνικών υδάτων από 6 σε 12 ν.μ. γιατί μετά την απόφαση  του  Δικαστηρίου δεν θα είναι δυνατή πλέον οιαδήποτε επέκταση των χωρικών υδάτων.

Φυσικά , αν η χώρα μας θέσει τέτοια προϋπόθεση για  την παραπομπή του θέματος στην Χάγη , η Τουρκία δεν θα συμφωνήσει και  δεν θα συνυπογράψει το απαιτούμενο  συνυποσχετικό αφού θεωρεί μέχρι και σήμερα ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 ναυτικά  μίλια από την Ελλάδα αποτελεί αιτία πολέμου (casus beli).

γ) Ορισμός κανόνων Δικαίου που θα εφαρμόσει το Δικαστήριο και αυτοί είναι μόνο η ισχύουσα Δ.Σ. για  το Δίκαιο της θάλασσας, που  η  Τουρκία  όμως  ούτε  έχει  υπογράψει  ούτε  αναγνωρίζει, την εφαρμόζει όμως όπου την συμφέρει.

Και εύλογα απορεί κανείς γιατί δεν έχει τεθεί ως τώρα ότι μία από τις προϋποθέσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. πρέπει να είναι η προσχώρηση της στην Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας του 1982, δεδομένου μάλιστα ότι η Σύμβαση έχει κυρωθεί και από την Ε.Ε. (10 Δεκ. 98). Ποτέ δεν είναι όμως αργά, αν φυσικά υπάρχει πολιτική βούληση.

6. Η ΕΛΛΑΔΑ

Και για να μην τρέφουν κάποιοι αυταπάτες και να μην εθελοτυφλούμε, ως προς τις  προθέσεις της  Τουρκίας, παραθέτω  ε ν δ ε ι κ τ ι κ ά  θέσεις και  απόψεις της Ελλάδας και θέσεις και απόψεις της Γείτονος για σύγκριση και συμπεράσματα.

(α)   ΄Έχει αποδεχθεί στην πράξη τον ισχυρισμό της Τουρκίας περί <<γκρίζων ζωνών>>(όπως π.χ. ΙΜΙΑ στην περιοχή των οποίων υπάρχει ΟΣΜΙΟ το οποίο στοιχίζει πάνω από 20 χιλιάδες $  το γραμμάριο,  που για την δικαιολογία της υποστολής της Ελληνικής   σημαίας  –  τότε  –  ο  Γιάννης Καψής (Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών επί Ανδρέα Παπανδρέου, σε πρόσφατη συνέντευξη  του  είπε, ότι ο  Θ. Πάγκαλος  έπρεπε να  είχε παραπεμφθεί επί εσχάτη προδοσία), έχει αναγνωρίσει από τον Ιούλιο του 1997 στην Μαδρίτη από τον Κ. Σημίτη <<νόμιμα κυριαρχικά  δικαιώματα >> της Τουρκίας στο Αιγαίο <<μεγάλης σημασίας για  την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της>> και  τον Δεκέμβριο του  ιδίου έτους, έχει δεσμευθεί να συζητήσει με την Τουρκία  <<μεθοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα>>, εγκαταλείποντας τις συνθήκες της Λωζάνης και Παρισίων για τα σύνορα των δύο χωρών, αποφάσεις  που  κρίνονται  λίαν επιεικώς ως απαράδεκτοι χειρισμοί και ουσιαστικά είναι άκυρες, αφού καμία Κυβέρνηση δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τον Ελληνικό λαό για παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, γιατί για κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε διενεργηθεί δημοψήφισμα και κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει.

β) Έχει αποδεχθεί με την Συμφωνία της Βέρνης το 1976 και του Νταβός το 1987 να μη προχωρήσει σε οποιαδήποτε ενέργεια για εκμετάλλευση  υδρογονανθράκων ( σε οποιοδήποτε σημείο της Ελληνικής Επικράτειας )  έξω  από τα 6 ν.μ.

γ) Θεωρεί από εποχής Πρωθυπουργού Σημίτη και μετά , στρατηγικό της στόχο την  πλήρη ένταξη  της Τουρκίας  στην  Ε.Ε. αν  και   η  Τουρκία συνεχίζει να μη προσαρμόζεται με τις προϋποθέσεις ένταξης.

(δ) Παραποιεί  την  Ιστορία της  όπως  π.χ.  με βιβλία που μιλάνε για <<συνωστισμό>> στην  Σμύρνη (έστω και  αν αργότερα ύστερα  από  Πανελλήνια κατακραυγή το συγκεκριμένο βιβλίο αποσύρθηκε ). (Διδάσκει  δε στους   Ελληνόπαιδες υπηκόους,  μουσουλμάνους το θρήσκευμα υποχρεωτικά την Τουρκική γλώσσα και την ίδια γλώσσα επιβάλλει στους ΡΟΜΑ και ΠΟΜΑΚΟΥΣ.

(στ) Εισάγει την διδασκαλία της Τουρκικής  γλώσσας στην  Α,  Β,  και  Γ  τάξη των Γυμνασίων της Επικρατείας επί  Υπουργείας  κας ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ  Υφυπουργού Κου ΚΑΛΟΥ ( Υ.Α. Αριθμ.61539/Γ2 /20 Ιουνίου 2006 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 867 Β/10 Ιουλίου 2006).

(ζ) Ανέχεται Έλληνες βουλευτές – μουσουλμάνοι  το θρήσκευμα  – να δηλώνουν μέσα στη Βουλή των Ελλήνων ότι είναι <<Τούρκοι>> χωρίς καμία αντίδραση.

(η) Αρνείται την πρόσκληση της Κύπρου να οριοθετήσουν τις  Α.Ο.Ζ. μεταξύ   Ελλάδος  και Κύπρου, που υποχρεωτικά θα συμπεριελαμβάνετο σε αυτήν την διαδικασία και το Καστελόριζο.

Η ΤΟΥΡΚΙΑ :   

(α) Διατηρεί  μέχρι  και σήμερα την  αιτία πολέμου (casus beli) σε περίπτωση  που η χώρα μας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ.

(β) Συνεχίζει και εντείνει τις παραβιάσεις του Εθνικού εναέριου χώρου καθημερινά με οπλισμένα – κατά κανόνα –  αεροσκάφη   τα οποία συχνότατα υπερίπτανται  σε χαμηλό ύψος πάνω από κατοικημένες περιοχές, τις οποίες τα περισσότερα Ελληνικά ΜΜΕ και η  Κυβέρνηση παρουσιάζουν σαν  <<υπερπτήσεις>>.

(γ) Τούρκοι πολιτικοί, ανενόχλητοι οργώνουν την Δυτική μας Θράκη με την συνοδεία του  εκεί Τουρκικού Προξενείου, που  λειτουργεί  και   ενεργεί  σαν κράτος εν κράτη και μιλούν θρασύτατα για <<Τουρκική>> μειονότητα  της  Θράκης  παρά  τις  σαφείς  και  συγκεκριμένες διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης.

(δ) Σε κανένα αρχαιολογικό χώρο ή Μουσείο της Τουρκίας δεν θα ακούσει κανείς επισκέπτης σήμερα ότι  οι αρχαίοι  Ελληνικοί  Ναοί και τα  Ελληνικά εκθέματα των Μουσείων τους είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

(ε) Στα σχολικά τους βιβλία, όπως αποκάλυψε η εφημερίδα  ΤΟ ΠΑΡΟΝ που  επεκαλέσθη  το  μπλογκ troktiko  και  συγκεκριμένα  στο βιβλίο Ιστορίας εκδόσεως 1996, που διδάσκεται και σήμερα στα Τουρκικά σχολεία αναγράφονται:

–  Σελ. 19 “Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα υπό Ελληνική κατοχή”

–  Σελ.  21 “Η Ελλάδα δεν έχει την δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη”.

–  Σελ. 65  “Η ειρήνη στην Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία, είναι δυνατόν  να  διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία”.

– Σελ.100 “Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα  στα 6 μίλια το 1930 . Έτσι  η  Χίος , η   Μυτιλήνη και η Σάμος βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας. Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας στα δικά της χωρικά ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα.”

(στ) Διοχετεύει καθημερινά ,από θαλάσσια και  χερσαία σύνορα, χιλιάδες λαθρομετανάστες  (όλους μουσουλμάνους  το θρήσκευμα)  στην  Ελλάδα με αποτέλεσμα να  έχει  αλλοιωθεί η δημογραφική σύνθεση των Ελλήνων και να αυξάνεται συνεχώς και με  ανησυχητικό  βαθμό το  ποσοστό των μουσουλμάνων στη χώρα μας, να έχει  αυξηθεί και να  αυξάνεται   καθημερινώς  η  εγκληματικότητα  και να κινδυνεύουμε σε λίγα χρόνια – με δεδομένη  την  υπογεννητικότητα των  Ελλήνων –να γίνουμε μειονότητα στον τόπο μας. Ουσιαστικά εφαρμόζουν αυτό που είχε πει κάποτε ο Τουργκούτ Οζάλ : Με τους Έλληνες δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο, αρκεί να τους στείλουμε από κει μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους.  Γι αυτό και αρνείται – αν  και είναι υποχρεωμένη –  να  δεχθεί πίσω όσους λαθρομετανάστες συλλαμβάνονται από  τις Ελληνικές Αρχές να εισέρχονται στην Ελληνική  επικράτεια προερχόμενοι  – βεβαιωμένα  –  από την Τουρκία και δέχεται πίσω ένα ελάχιστο και αμελητέο ποσοστό.

7. Εγκατάλειψη Εθνικής κυριαρχίας

Τέλος, η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου (και μάλιστα γιατί όχι εξ ίσου) που χαρακτηρίζεται από κάποιους ως “ρεαλιστική προσέγγιση”, δεν μπορεί παρά να χαρακτηρισθεί ως εγκατάλειψη Εθνικής κυριαρχίας .-

Δημήτριος Κόντης
Αντιναύαρχος Λ.Σ. εα
Επίτιμος Β Υπαρχηγός Λιμενικού Σώματος